Yala, Jeepsafari

Yala National Park

Onze derde jeepsafari in Sri Lanka is in Yala, na Mineriya en Udawalewe gaan we nu naar het park met de meeste luipaarden, onze hoop is groot. We hebben een middag safari, rond 15.00 uur vertrek vanaf het hotel in een aftandse ouwe jeep (die geen jeep is maar een Mahindra) geen gordels en een straffe wind goed vasthouden dus. We moeten nog 27 kilometer rijden in dit vehikel voordat we in Yala zijn. Niet heel prettig!

In Yala hebben we geen gids mee zoals in Udawalawe, De chauffeur is ook de gids. We zien algauw een paar krokodillen en wat herten. Ze zijn wat verder weg dan die we in Udawalawe hebben gezien, maar  toch. Na veel buffels en veel rondrijden en rond vragen stoppen we bij het strand waar er een 10 minuten pauze is. Daarna gaan we verder en krijgen we te horen dat we op weg zijn naar een luipaard dat is gespot in een boom. Er vormt zich een lange slang met auto’s, in de file voor het luipaard. Als we na heel lang wachten (zeker een half uur) dichterbij komen, wordt de verkeerschaos groter. Net als op de openbare weg hebben Srilankanen geen talent voor het regelen van verkeer en algauw zit het hopeloos vast en komen er auto’s naast ons staan die het zicht blokkeren. Onze chauffeur doet niets en laat het gewoon gebeuren. Er wordt in de richting van een boom gewezen waar het dier in zou moeten zitten. Maar voordat we het hebben kunnen spotten rijdt onze chauffeur door en is onze kans verkeken. Mats en Mels in tranen van teleurstelling en wij ook nogal aangeslagen, dan ben je zo dichtbij en dan lukt het nog niet. Onze chauffeur trekt zich niet veel van ons aan en zet de weg naar de uitgang in. Met veel moeite lukt het ons hem af en toe te laten stoppen voor een foto van een olifant naast onze auto of een stel apen. Geen leuke safari ervaring vandaag, zo anders als de vorige keren. Arune meld de volgende dag vrolijk dat het gezelschap van zijn zoon die ochtend 3 luipaarden heeft gezien en dat de groep van een vriend van hem een hele familie luipaard heeft gezien. Het is bedoeld als een soort oppepper maar voelt meer als zout in de wonde.

Gelukkig wacht ons een heerlijk zwembad in de oase van Gaga Bees. Dat vrolijkt ons weer wat op. Vanuit het zwembad overzien we de rijstvelden. Het avondeten in de “eetzaal” onder het kokospalmbladerendak is heerlijk.

Morgen misschien meer geluk met de schildpadden.