Pigeon Island

Vandaag is Wietse jarig, onze neef, hij wordt 1 jaar.

We hebben op aanraden van Arune een tripje met een boot geboekt, waarbij we kunnen gaan snorkelen en er ook een lunch bij zit. Hij heeft het steeds over My friend. Als  we bij de boot aankomen blijkt er geen dakje op de boot te zitten. De zon  blakert aan de hemel en Mats, Mels en Mure hebben verbrande schouders. Wij vragen daarom of er niet een ander bootje is. de heren beginnen meteen dat er geen probleem is. we kunnen wel een paraplu meekrijgen. Het is duidelijk dat we niet echt nee kunnen zeggen. wel varen we naar Pigeon Island in plaats van Coral Island omdat daar meer schaduw op het eiland is. Na veel passen en meten hebben we een snorkel uitrusting en gaan we op weg. De zon zit even achter een dikke wolk, dus de man lacht vrolijk en roept " good klimat". Het boottochtje is leuk en niet zo lang. Bij Pigeon Island is het een krioelende massa mensen die proberen te snorkelen. Niet erg idyllisch. Coral Island is veel minder toeristisch. we proberen onze spullen aan te doen en stappen het water in. Lopen met zwemvliezen/flippers is lastiger dan gedacht en gaat ook niet erg voortvarend. Binnen 10 minuten is Mels vloekend en tierend klaar met het snorkelen, Martijn heeft nog geen kans gehad om überhaupt iets aan te trekken, laat staan het water in te gaan en heeft Mats de smaak te pakken. "Mam, ik zie een "Dory vis! Mure is gevallen en als ik zijn zwemvliezen uit wil doen en wil omruilen voor zijn sandalen zie ik een grote snee op zijn enkel. Het ziet er niet goed uit en begint boven water enorm te bloeden. Mure schrikt en begint te huilen. Ik denk dat het gehecht moet worden, maar op dit hele kleine eilandje is niets, geen EHBO. We moeten terug naar het vaste land. Maar onze boot komt pas over  2 uur. Ik verbind Mure zo goed al het kan en we gaan op weg naar de bootjes. Daar worden we heel aardig geholpen door Sri Lankanen die onze boot opbellen. Algauw komt hij er aan. Eenmaal op de wal snel naar een ziekenhuisje voor een dokter. De aardige dokter constateert ook meteen dat er gehecht moet worden. Mure raakt wat in paniek. De verdovingsprikken leveren een harde schreeuw op maar daarna is hij heel flink. Twee hechtingen en een grote pleister. Na drie dagen mogen de hechtingen er misschien uit. Een hele schrik maar Arunes vriend wacht nog met de lunch. Aan de lagune zitten we braaf tijgergarnalen, vis en krab te eten. De kinderen willen maar één ding, terug naar het hotel. In deze sfeer is het lastig genieten. Ook het publiek maakt ontspannen eten lastig. Kortom een minder geslaagd uitje vandaag. Het had heel leuk kunnen zijn, want er is genoeg te zien onder water.

Terug in het resort gaat het heel erg hard regenen aan het einde van de middag. Dit is een droog gedeelte in Sri Lanka dus een beetje water is welkom.

Het eten in het resort is geen topkwaliteit maar de Srilankaanse gerechten zijn prima. Communicatie met de "ober" is echter een uitdaging, een heel vriendelijke jongen, maar hij snapt er niet veel van. De dames zijn veel beter.

Nu lekker slapen.